Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Stanisława Furmana, działacza NSZZ „Solidarność” i współorganizatora strajku w rzeszowskim przedsiębiorstwie „Dźwig”, odznaczonego Krzyżem Wolności i Solidarności.
Stanisław Furman od 1969 r. pracował jako ślusarz-brygadzista, majster, a następnie specjalista Działu Technicznego w Przedsiębiorstwie Robót Zmechanizowanych i Sprzętu Budowlanego „Dźwig” w Rzeszowie. We wrześniu 1980 roku współtworzył Komisję Zakładową NSZZ „Solidarność”. Wybrany został na przewodniczącego Oddziałowej Komisji NSZZ „Solidarność” w Oddziale „Dźwigu” przy ul. Słowackiego, a w późniejszym okresie na wiceprzewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”, na której czele stał Ryszard Świetlik. Działalność Stanisława Furmana polegała na utrzymywaniu kontaktów z innymi komisjami oddziałowymi w „Dźwigu”, kolportowaniu okólników związkowych i organizowaniu zebrań działaczy związkowych. Utrzymywał kontakt z centralą związku. 13 grudnia 1981 r. wraz z innymi członkami Komisji Zakładowej związku zabezpieczał należącą do niej dokumentację i sprzęt by nie dostały się w ręce bezpieki. 14 grudnia 1981 r. wraz z przewodniczącym Ryszardem Świetlikiem zorganizował kilkugodzinny strajk w Oddziale „Dźwigu” na ul. Bieruta. Z dokumentów operacyjnych SB wynika, iż w strajku brało udział ok. 150 osób. Zakład został otoczony przez ZOMO. W obawie przed represjami ze strony władz opuścił potajemnie teren zakładu.
Do 23 grudnia 1981 roku ukrywał się w okolicach Rzeszowa, kilkukrotnie zmieniając miejsce pobytu. Był poszukiwany przez specjalną grupę operacyjną SB. Po uzyskaniu informacji o aresztowaniu Ryszarda Świetlika zgłosił się do KW MO w Rzeszowie. Został zatrzymany, a następnie aresztowany pod zarzutem zorganizowania nielegalnego strajku i dokonania sabotażu na terenie przedsiębiorstwa „Dźwig” w Rzeszowie. Przesłuchiwany przez sześć dni i nocy m.in. przez oficerów Wydziału Śledczego SB KW MO w Rzeszowie ppor. Wojciecha Durskiego i ppor. Bogdana Oleszczuka oraz podprokuratora Prokuratury Rejonowej w Rzeszowie Ewę Szubigę, która 31 grudnia 1981 r. sporządziła akt oskarżenia zarzucający mu popełnienie przestępstwa z art. 46 ust. 1 i 2 Dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Rzeszowie z dnia 8 lutego 1982 r. skazano go na 2 lata i 6 miesięcy więzienia oraz opłatę na rzecz Skarbu Państwa w wysokości 4500 zł. Przetrzymywany był w siedzibie KW MO w Rzeszowie, w Zakładzie Karnym (ZK) Rzeszów-Załęże od 22 grudnia 1981 r. do 16 marca 1982 r. i w Zakładzie Karnym w Hrubieszowie od 16 do 29 marca 1982 r. Protestując przeciwko wyrokowi rozpoczął głodówkę, która trwała 10 dni aż do utraty przytomności. Był karmiony przymusowo przez personel medyczny w ZK na Załężu. Po wniesieniu przez obrońców rewizji od wyroku, 26 marca 1982 r. Sąd Wojewódzki w Rzeszowie zmienił wyrok na karę 1 roku więzienia w zawieszeniu na dwa lata oraz zasądził od niego opłatę w wysokości 2700 zł oraz 1/3 kosztów postępowania odwoławczego. Zwolniony został w dniu 29 marca 1982 r. Przez dłuższy czas odmawiano mu zatrudnienia. W wyniku działań podjętych przez SB został skreślony z listy pracowników wytypowanych do wyjazdu na roboty eksportowe do Libii. Ze względu na stan zdrowia uznano go za niezdolnego do pracy i przeszedł na rentę. Pracował na czarno. W trakcie odbywania kary i na wolności był rozpracowywany przez Wydział V SB KW MO w Rzeszowie w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania (SOR) krypt. „Żuraw”, w ramach której wykorzystywano m.in. TW ps. „Franciszek” (Nr rej. 016076), TW ps. „Radek” (Nr rej. RZ016694), kontakty służbowe: „WA”, „RB”, „WB” oraz tajnego współpracownika celnego ps. „Kot”. Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności przez Prezydenta Andrzeja Dudę (2015) i odznaką honorową „Za zasługi dla niepodległości 1956-1989”(2018).
źródło: Tajna Historia Rzeszowa
